Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vinum generosum

  • 1 generosus

    gĕnĕrōsus, a, um [genus] [st1]1 [-] de bonne extraction, de bonne race [hommes].    - generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota), Cic. Par. 3, 1, 20: une vierge de grande famille et de sang noble.    - generosa stirpe profectam volvier ingentem cladem, Cic. Div. 1, 12, 20: (tout le monde avertissait) de se garantir du désastre immense préparé par des hommes de sang noble.    - generosissima femina, Suet. Tib. 49: femme de la plus haute noblesse.    - cf. Ov. M. 14, 698; Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24; Sall. J. 85, 15; Ov. Tr. 4, 4, 1; Virg. En. 10, 141; Cic. Brut. 58, 213; Ov. F. 1, 591; Juv. 8, 30; 7, 191; 8, 224. [st1]2 [-] de bonne race, de bonne qualité, excellent [animaux et choses].    - vinum generosum, Hor. Ep. 1, 15, 18: vin d'un bon cru.    - generosae sues, Plin. 11, 233: truies de bonne race. --- Virg. G. 3, 75; Quint. 5, 11, 4.    - generosissima mala, Plin. 15, 64: les meilleures pommes. --- Quint. 8, 3, 76; Ov. F. 5, 211; Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17; Ov. M. 13, 818.    - insula inexhaustis Chalybum generosa metallis, Virg. En. 10, 174: l'île généreuse des Chalybes, aux inépuisables mines d'acier. [st1]3 [-] noble, généreux, magnanime.    - rex generosus ac potens, Cic. Off. 3, 85: un roi magnanime et puissant.    - generosa virtus, Cic. Tusc. 2, 16: une noble vertu.
    * * *
    gĕnĕrōsus, a, um [genus] [st1]1 [-] de bonne extraction, de bonne race [hommes].    - generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota), Cic. Par. 3, 1, 20: une vierge de grande famille et de sang noble.    - generosa stirpe profectam volvier ingentem cladem, Cic. Div. 1, 12, 20: (tout le monde avertissait) de se garantir du désastre immense préparé par des hommes de sang noble.    - generosissima femina, Suet. Tib. 49: femme de la plus haute noblesse.    - cf. Ov. M. 14, 698; Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24; Sall. J. 85, 15; Ov. Tr. 4, 4, 1; Virg. En. 10, 141; Cic. Brut. 58, 213; Ov. F. 1, 591; Juv. 8, 30; 7, 191; 8, 224. [st1]2 [-] de bonne race, de bonne qualité, excellent [animaux et choses].    - vinum generosum, Hor. Ep. 1, 15, 18: vin d'un bon cru.    - generosae sues, Plin. 11, 233: truies de bonne race. --- Virg. G. 3, 75; Quint. 5, 11, 4.    - generosissima mala, Plin. 15, 64: les meilleures pommes. --- Quint. 8, 3, 76; Ov. F. 5, 211; Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17; Ov. M. 13, 818.    - insula inexhaustis Chalybum generosa metallis, Virg. En. 10, 174: l'île généreuse des Chalybes, aux inépuisables mines d'acier. [st1]3 [-] noble, généreux, magnanime.    - rex generosus ac potens, Cic. Off. 3, 85: un roi magnanime et puissant.    - generosa virtus, Cic. Tusc. 2, 16: une noble vertu.
    * * *
        Generosus, pen. prod. Adiectiuum, Noble, Venu de noble race, Qui est descendu de noble engence, Vaillant.
    \
        Iuuenis generosi sanguinis. Lucan. De noble sang, De noble lignee.
    \
        Ortu materno generosus. Ouid. Noble du costé de sa mere.
    \
        Generosus rex. Cic. Magnanime, Qui est de grand coeur, Puissant et courageux.
    \
        Generosae arbores. Columel. Qui portent bon fruict et en abondance, Francs. vt Generosae vites: De bon complant, Bonne engence de vigne.
    \
        Bacchus generosus. Tibull. Franc vin et de bon complant.
    \
        Conatus generosus. Quintil. Courageux effort, Entreprinse magnanime.
    \
        Miles generosus. Ouid. Vaillant et hardi.

    Dictionarium latinogallicum > generosus

  • 2 gut

    gut, bonus (tüchtig, tauglich in physischer und moralischer Hinsicht, Ggstz. malus). – iucundus. suavis. dulcis, absol. od. zu etwas, alci rei od. ad alqd (angenehm, lieblich, von dem, was die Sinne angenehm berührt, wie Geruch, Geschmack etc.). – probus (was so ist, wie es sein soll, probehaltig, tüchtig in physischer und moralischer Hinsicht, z.B. Ware, Silber, Farbe etc.; dann: Künstler, Mensch, Kopf [ingenium]). – verus (echt, wahr, Ggstz. falsus). – opimus (unser »fett«, eig. u. bildl., s. »fett« die Beispp.). – commodus (was das rechte Maß, die gehörige Beschaffenheit hat, tauglich, gut in seiner Art, z.B. Silber, Wohnung, Gesundheit; auch v. Menschen = gutartig, gutmütig). – opportunus, absol. od. zu etwas, ad alqd (gelegen, gut geeignet, zunächst von Zeit u. Ort; dann auch v. Menschen = gut zu etwas passend). – prosper. secundus (dem Wunsche gemäß, günstig, Ggstz. adversus; z.B. res prosperae: u. ventus secundus). – utilis, absol. od: für, zu etw., alci rei, ad alqd (dienlich, nützlich, Ggstz. inutilis). – salutaris, absol. od. für etw., alci rei (heilsam, z.B. remedium); verb. utilis et salutaris. – honestus (moralisch gut, ehrbar). – benignus (gütig aus Neigung u. Herzensgüte).

    g. Essen, cibi lauti: g. Essen und Trinken, victus lautus: g. Wein, vinum bonae notae (von guter Marke); vinum generosum (edler): ein g. (gebahnter) Weg, via trita.

    [1184] ein g. Acker, Boden, ager ferax od. fertilis; solum ferax od. fertile: eine g. Weide, pascuum herbis abundans; pascuum pecori alendo bonum: eine g. Ernte, messis frugifera od. opima: die gute alte Z., antiquitas. – gute Zeiten, tempora bona od. felicia (glückliche übh.); anni fertiles (fruchtbare Jahre). – gute Zeit (Muße), otium: gute Zeit haben, otio frui: wenn ich g. Zeit habe, si otium est: viel g. Zeit (Muße), otii abundantia: viel g. Zeit haben, otio abundare.

    ein g. Arzt, medicus artis peritus: ein sehr g. Arzt, medicus arte insignis: ein g. Soldat, miles bello bonus; miles fortis ac strenuus. – eine g. und gerechte Sache, causa vera: auf g. Art (Manier), bonā ratione. – ein gut (d.i. ein beträchtlicher) Teil, bona pars; aliquantum (z.B. al. viae od. itineris): ein gut Teilchen, aliquantulum: eine g. (ziemliche) Weile, aliquantum temporis: einen g. (ziemlich festen) Schlaf haben, satis arte dormire.Adv.:bene (z.B. dicere, habitare). – iucunde. suaviter (angenehm, lieblich, z.B. riechen, schmecken). – commode (gehörig, recht, stattlich etc., z.B. habitare: u. saltare: u. verba facere). – scienter. scite (mit Kunstverstand, Kenntnis, z.B. scienter tibiis cantare: u. scite convivium exornare: u. scite coli [sich kleiden]). – sehr od. recht g. wissen, daß etc., probe scire mit folg. Akk. u. Infin. – so gut, s. sogut. – ebensogut, s. eben no. III.

    gut sein od. guttun für od. gegen etw. (von Heilmitteln), bene facere ad alqd; alci rei oder contra alqd prodesse. – für jmd. oder etwas (als Bürge) gut sein oder gutsagen, s. Bürge sein für etc.: ich bin gut dafür! me vide! (verlaß dich auf mich!). – es ist (steht) gut für uns, wenn etc., bene habemus nos, si etc. – jmdm. g. sein, es mit jmd. gutmeinen, alqm diligere carumque habere (ihn lieb u. wert halten); alci bene velle oder cupere (ihm wohlwollen): es herzlich g. mit jmd. meinen, ex animo alci bene velle: jmd. g. behandeln, alqm liberaliter habere oder tractare. – es ist g.! (d.i. genug der Worte), satis iam verborum od. historiarum est; vgl. unten »gut!« – es g. sein lassen mit etw., mittere od. omittere alqd (es unterlassen, aufgeben): laß es g. sein! (sprich nicht weiter davon), omitte sermonem istum!: es ist g., daß du kommst (du kommst sehr gelegen), peropportune venis; opportune te offers (zu einem gesagt, dem man begegnet, während man ihn sucht). – sei so gut! da veniam hanc mihi!: sei so gut und etc., da mihi od. nobis hanc veniam, ut etc. (tu mir den Gefallen, zu etc., z.B. date nobis hanc veniam, ut ea, quae sentitis de omni genere dicendi, subtiliter persequamini); quaeso, ut etc., od. das parenthet. quaeso (ich bitte, z.B. id ut permittas quaeso od. quaesumus: u. tu, quaeso, scribe): amabo oder amabo te (ich will dir dafür auch recht gut sein = bitte, sei so gut, z.B. id amabo, adiuta me: u. amabo te, advola: u. exspecta, amabo te).

    etwas gutheißen, s. billigen, beistimmen.

    etwas gut machen, alqd recte facere (es richtig machen): das machst du g., bene agis. – etw. wieder gutmachen, alqd sanare (gleichs. [1185] heil machen, z.B. scelus: u. incommodum acceptum maioribus commodis);sarcire alqd (gleichs. flicken, wiederherstellen, eine Schande, ein Unrecht etc., einen Schaden [detrimentum acceptum]); reconciliare alqd (gleichs. ausbessern, z.B. detrimentum acceptum); corrigere alqd (verbessern, z.B. errorem, peccatum: u. culpam virtute); restituere alqd (wiederherstellen, ins alte Geleise bringen, z.B. rem temeritate alcis prolapsam); revellere alqd (gleichs. die Stacheln einer Sache herausreißen, z.B. honorificis verbis omnes iniurias superiores). – etwas gutfinden, gutheißen (erklären, daß etw. g. sei), alqd probare, approbare, comprobare (Ggstz. improbare). – eine Summe guthaben beim Wechsler, apud mensam habere (z.B. mille denarios, ICt.).

    guttun, a) tr. = vergüten, w. s. – b) intr. α) bei jmd. guttun, alci oboedire, parēre (s. »gehorchen« den Untersch.). – β) es tut mir etwas gut (wohl), alqd suaviter me afficit. – γ) helfen, von Heilmitteln, s. oben) »gut sein«. – mit etwas guttun, gut fahren, bene sibi consulere.

    du hast gut reden, nihil dictu facilius (d.i. das ist leicht gesagt, aber nicht getan); bene hercule exhortaris (du redest gut zu, du hast gut zureden [aber die Sache ist nicht so leicht getan]). – hier ist gut bleiben od. sein (weilen)! hic bene manebis! hic optime manebimus! – gut u. viel ist nicht beisammen, omnia praeclara rara.

    gut werden, meliorem fieri: übtr. bene succedere: mit jmd. wieder gut werden, s. versöhnen, sich.

    deutsch-lateinisches > gut

  • 3 requīrō

        requīrō sīvī, sītus, ere    [re-+quaero], to seek again, look after, search for: fratrem, T.: iuvenem oculis animoque, O.: terram oculis, Cu.: libros, V.: vinum generosum, H.— To seek to know, ask, inquire for, demand: Pande requirenti nomen tuum, O.: rationes rerum: mea facta, O.: ex quibus requiram, quem ad modum, etc.: ea, quae a me de Vatinio requiris: aliquid de antiquitate ab eo, N.: cur Romae non sim: Forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, V.: ubinam esset, N.: dolus an virtus, quis in hoste requirat? V.— To need, want, lack, be in want of, require: desiderat, requirit, indiget: isto bono utare, dum adsit; cum absit, ne requiras: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior: magnam res diligentiam requirebat, Cs.: in hoc bello virtutes animi requiruntur, are called for.—To perceive to be wanting, feel the lack of, look in vain for, miss: pristinum morem iudiciorum: pacis ornamenta: Caesaris indulgentiam in se, Cs.: quae (bona) nonnumquam requirimus, lament the absence of: Amissos longo socios sermone, i. e. lament, V.
    * * *
    requirere, requisivi, requisitus V
    require, seek, ask for; need; miss, pine for

    Latin-English dictionary > requīrō

  • 4 requiro

    rĕ-quīro, sīvi or sii, sītum, 3, v. a. [quaero], to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).
    I.
    In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58:

    ego illam requiram jam, ubi ubi est,

    id. Ep. 3, 4, 56; so,

    aliquem,

    id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, [p. 1575] 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.:

    juvenem oculisque animoque,

    Ov. M. 4, 129:

    oculis terram,

    Curt. 4, 7, 11:

    cerva requisita,

    Gell. 15, 22, 6:

    libros,

    Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.:

    scripta SCtis abolita,

    Suet. Calig. 16:

    extractum anulum,

    id. Tib. 73:

    membra omnia,

    Quint. 11, 2, 13:

    artus, ossa,

    Ov. M. 2, 336:

    portus Velinos,

    Verg. A. 6, 366:

    cibos,

    Col. 8, 8, 1:

    vinum generosum et lene,

    Hor. Ep. 1, 15, 18:

    animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident,

    Cic. N. D. 2, 38, 96:

    causam tam facilis eventus,

    Front. Strat. 3, 1, 2; cf.

    causam,

    Ov. M. 10, 388:

    vera,

    Lucr. 1, 640:

    tua facta,

    Ov. H. 6, 31:

    mea facta,

    id. M 13, 211:

    quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt,

    Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121:

    quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat,

    id. 1, 7, 19.—With dependent clause:

    requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc.,

    Plaut. Merc. 3, 4, 48:

    (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes,

    Cic. Lael. 21, 81:

    illud quoque requisivi, quā ratione, etc.,

    id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60:

    requirunt, num aliquid, etc.,

    Quint. 12, 9, 17:

    forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras,

    Verg. A. 2, 506:

    cum requisisset ubinam esset,

    Nep. Att. 10, 4:

    secum, cur sit bis rapta, requirit,

    Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.:

    requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc.,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22. — Absol.:

    videmusne, ut pueri... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant?

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim,

    Quint. 11, 2, 5:

    pande requirenti nomen terraeque tuumque,

    Ov. M. 4, 679. —
    b.
    Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing:

    ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc.,

    Cic. Cael. 28, 67:

    si quis requirit cur Romae non sim,

    id. Att. 12, 40, 3; cf.:

    saepe ex me requiris, cur, etc.,

    Tac. Or. 1:

    quoniam nihil ex te hi requirunt,

    Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31:

    facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris,

    Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.:

    ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras,

    id. ib. 1, 9, 19:

    illud mihi numquam in mentem venit a te requirere,

    id. Ac. 1, 1, 5:

    aliquid de antiquitate ab aliquo,

    Nep. Att. 20, 2. —
    II.
    In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero):

    omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:

    qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior,

    id. Tusc. 5, 8, 23:

    habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget,

    id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit;

    cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere,

    id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61:

    magnam res diligentiam requirebat,

    Caes. B. G. 6, 34:

    non ex liberis populis reges requiri,

    Cic. Rep. 1, 32, 48:

    mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias,

    Tib. 1, 1, 41.—
    b.
    Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary:

    in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur,

    Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

    haec in altercatione,

    Quint. 6, 3, 46:

    aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur,

    id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—
    B.
    Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss:

    qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt,

    Cic. Mil. 1, 1:

    libertatem meam,

    id. Planc. 38, 93:

    et pacis ornamenta et subsidia belli,

    id. Imp. Pomp. 2, 6: unum historikon, id. Att. 6, 1, 8:

    Caesaris in se indulgentiam,

    Caes. B. G. 7, 63:

    quae nonnumquam requirimus,

    Cic. Mur. 29, 61:

    aliquid,

    Quint. 2, 10, 15:

    multos, Quos quondam vidi,

    Ov. M. 7, 515:

    vereor, ne desideres officium meum... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras,

    Cic. Fam. 6, 6, 1:

    in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam,

    id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > requiro

  • 5 generōsus

        generōsus adj. with comp. and sup.    [genus], of noble birth, well-born, noble, eminent: stirps: sanguine Teucri Anaxarete, O.: nemo generosior est te, H.: existumo fortissimum quemque generosissimum, S.: atria, O.— Of a good kind, noble, superior, excellent: pecus, V.: generosum requiro (vinum), H.: flos, O.: Insula metallis, V.—Fig., noble-minded, magnanimous, generous: rex: generosum dicere hunc, Iu.— Noble, dignified, honorable: ortus amicitiae: virtus: forma.
    * * *
    generosa, generosum ADJ
    noble, of noble birth; of good family/stock

    Latin-English dictionary > generōsus

  • 6 generosus

    gĕnĕrōsus a, um, adj. [genus], of good or noble birth, noble, eminent (class.).
    I.
    Lit.:

    generosa ac nobilis virgo (opp. mulier ignota),

    Cic. Par. 3, 1, 20:

    civili generosa ab stirpe profectus,

    id. Div. 1, 12, 20:

    generosissima femina,

    Suet. Tib. 49; cf.:

    viderat a veteris generosam sanguine Teucri Iphis Anaxareten, humili de stirpe creatus,

    Ov. M. 14, 698:

    non quia, Maecenas, nemo generosior est te... naso suspendis adunco Ignotos,

    Hor. S. 1, 6, 2; cf. id. 24: quamquam ego naturam unam et communem omnium existimo, sed fortissimum quemque generosissimum, Sall. J. 85, 15:

    nominibus generosus avitis,

    Ov. Tr. 4, 4, 1:

    Maeoniā generose domo,

    Verg. A. 10, 141:

    miles,

    i. e. the Fabii, Ov. F. 2, 199:

    o generosam stirpem!

    Cic. Brut. 58, 213:

    atria,

    Ov. F. 1, 591:

    quis enim generosum dixerit hunc?

    Juv. 8, 30:

    sapiens et nobilis et generosus,

    id. 7, 191; 8, 224.—
    B.
    Transf., of animals, plants, etc., of a good or noble species, noble, superior, excellent (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    sues,

    of a noble stock, Plin. 11, 40, 95, § 233:

    pecus,

    Verg. G. 3, 75:

    equus,

    Quint. 5, 11, 4; Symm. Ep. 4, 61:

    leones generosissimi,

    Plin. 10, 21, 24, § 47:

    testa (i. e. concha),

    Hor. S. 2, 4, 31:

    ostrea,

    Plin. 32, 6, 21, § 61:

    generosum et lene requiro (vinum),

    of a good sort, generous, Hor. Ep. 1, 15, 18; cf.

    vitis,

    Col. 3, 2 fin.; 3, 2, 17:

    pruna,

    Ov. M. 13, 818; cf.:

    generosissima mala,

    Plin. 15, 17, 18, § 64:

    quod est pomum generosissimum? nonne quod optimum?

    Quint. 5, 11, 4:

    sorba,

    Plin. 15, 21, 23, § 85:

    obsonium,

    id. 15, 29, 35, § 118:

    arbor,

    Quint. 8, 3, 76:

    flos,

    Ov. F. 5, 211 al.:

    generosos palmite colles,

    id. M. 15, 710; cf.:

    insula inexhaustis Chalybum generosa metallis,

    Verg. A. 10, 174.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of persons, noble-minded, magnanimous, generous:

    cum de imperio certamen esset cum rege generoso ac potente (Pyrrho),

    Cic. Off. 3, 22, 86; cf.:

    quid homo? nonne is generosissimus qui optimus?

    Quint. 5, 11, 4:

    Alexander generosi spiritus imperator,

    Plin. 8, 40, 61, § 149:

    quis enim generosum dixerit hunc qui Indignus genere,

    Juv. 8, 30.—
    B.
    Of things, noble, dignified, honorable:

    humilis et minime generosus ortus amicitiae,

    Cic. Lael. 9, 29:

    quaedam generosa virtus,

    id. Tusc. 2, 6, 16:

    Dolabella, vir simplicitatis generosissimae,

    Vell. 2, 125 fin.:

    quo generosior celsiorque est (animus),

    Quint. 1, 2, 3; id. 2, 4, 4:

    forma magnifica et generosa quodammodo,

    Cic. Brut. 75, 261;

    quoted by Suet. paraphrastically,

    Suet. Caes. 55: quicquid est in oratione generosius, Quint. prooem. 24: tamen emerui generosos vestis honores, i. e. the dress of honor (of a mother of three children), Prop. 4, 11, 61. —Hence, * adv.: gĕnĕrōse (acc. to II.), nobly:

    generosius Perire quaerens,

    Hor. C. 1, 37, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > generosus

См. также в других словарях:

  • CALE vel CALES lium sive CALENUM — CALE, les, vel CALES lium, sive CALENUM oppid. Campaniae non procul a Casilino, in cuius agro vinum generosum nascebatur. Horat. l. 4. Carm. Od. 12. v. 14. Pressum Calibus ducere Liberum. Et alibi, l. 1. Carm. Od. 20. v. 9. Caecubm et praelô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • QUINQUE-COLLES — Graece πενταλόφος, locus Laconicae, a Lacedaemone 7. stad. ubi vinum generosum, Athen. Monti di Misitra vulgo …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STATONES — Hetruriae populi quorum oppidulum Statonia vocabatur, hodie Scatono Leandro. In horum agro vinum satis generosum nascebatur, quod Statoniense appellabant Plin. l. 3. c. 5. et l. 14. c. 6. Et lapides ibi sunt, ab igne illaesi. Plin. l. 36. c. 12.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»